Marathi Real Ghost Stories, Marathi Goshti - मराठी भुतांच्या खऱ्याखुऱ्या गोष्ठी

कोकणातील दवाखाना :- Kokan Marathi Ghost Story कोकण म्हटलं की आपल्याला आठवते ते निळाशार समुद्र, आंबा-फणस-नारळ-पोफळीच्या बागा, दरी-खोऱ्यातून जाणारी कोकण रेल्वे . त्याचसोबत कोकणात अनेक ठिकाणी आपल्याला काहींना काही गूढ, ऐतिहासिक, काही देवांच्या, काही भुतांच्या अशा गोष्टी ऐकायला मिळतात.  नमस्कार मित्रानो!! मी एस. एर. , मी मूळचा कोकणातलाच आहे, लहानपानापासूनच रहस्यमयी कथा ऐकायला मला फार आवडतात. त्यामुळे गावी गेलो की माझ आवडीचं काम म्हणजे एखाद्या अनुभवी व जुण्या-जाणकार लोकांची भेट घेऊन त्यांच्याकडून गावच्या इतिहासाबद्दल, काही जुन्य्या घटनांबद्दल,असाधारण घटनांबद्दल जाणून घेणे. सदर कथा ही मी माझ्या आजीकडून ऐकली आहे. ती लहान असताना ही घटना तिच्या गावच्या शाळेत घडली होती. तर कथेला सुरुवात करतो. भारताला स्वातंत्र्य मिळून फक्त ५-६ वर्ष झाले होते. देश स्वतःच्या पायावर उभं राहण्यासाठी अगदी जोमाने प्रयत्न करत होता. त्यातच गांधीजींच्या बोलण्यानुसार “जर देशाची प्रगती करायची असेल तर ग्रामीण भागाचा प्रथम विकास करा”, गावोगावी अनेक नवीन योजना राबवण्यात येऊ लागल्या. त्याच योजनेअंतर

एक डाव भुताचा : Kokan Marathi Ghost Story " किती येळ लावतेस झालच नाही का तूय सामान बांधून, तिथं काय जनमभर नाही राहायचं&nbspआपल्याले" सुभाष सामानाची गाठोडी बैलगाडीत टाकत कावेरीला बोलत होता. " गडबड काहून करून राहिले बरं तुम्ही, काही चिजवस्तू ईसरली म्हणजे त्या रानात काय करायचं" कावेरी तिच्या नवऱ्याला सुभाषला हातातलं काम थांबवून कमरेवर हात ठेवून बोलत होती. कावेरी आणि सुभाषचं वर्षभरापूर्वीच लग्न झालं होतं. परिस्थिती बेताचीच होती. शेतमजुरी करून दोघे संसाराचा गाडा हाकत होते. गावात काम मिळायचं पण कामाच्या बदल्यात त्याला मोबदला पुरेसा मिळत नव्हता. बाराही महिने पैशांची चणचण भासत होती. कावेरी तशी काटकसरी होती. वायफळ खर्च करायला तिला आवडत नसे. चटणी भाकर खाऊन ती भविष्याचे स्वप्न रंगवत होती. सुभाष पण कष्ट करायला कुठे कमी पडत नव्हता. त्याला मुंबईला कामाला जायचं होतं. मुंबईला वर्षभर काम करून बऱ्यापैकी पैसा मिळवता येईल असं त्याच्या डोक्यात होतं. त्याने त्याचा मनसुबा कावेरीला बोलुन सुद्धा दाखवला. पण कावेरीला काय ते आवडले नाही. तिने स्पष्ट नकार दिला. तिला दिवस गेल

ही प्रचलित भूतं कधी तुमच्या वाट्याला आली आहेत का? कितीही भीती वाटली तरी हॉरर चित्रपट पाहायला अनेकांना आवडतात. आता भूत आहेत किंवा नाही या वादात आम्हाला पडायचे नाही. पण अनेकांकडून भूताच्या काही गोष्टी ऐकल्यानंतर काही भूतांची नावे तुमच्याही कानावरही पडली असतील किंवा तुम्ही देखील भूतांच्या काही गोष्टी ऐकल्या असतील. अशाच काही प्रचलित भूतांची यादी आम्ही केली आहे. तुम्हालाही ही भूतं किंवा त्यांच्या गोष्टी माहीत आहेत का ? मानकाप्या : मानकाप्या भूताबद्दल ही तुम्ही नक्कीच कोणाकडून ऐकले असेल. या भूताला नुसते धड असते. वर मुंडके नसते. म्हणूनच त्याला मानकाप्या भूत म्हणतात.  हा भूत म्हणे कधी घोड्यावर तर कधी तर कधी चालत फिरत असते. मुंबईतील अनेक ठिकाणी आजही मानकाप्या भूताचा वावर आहे, असे म्हटले जाते. हा भूत नेमकं काय करतो या बाबत एकमत असे नाही. पण या भूताच्या मार्गावर आले तर तो तुम्हाला मारतो असे म्हणतात. देवचार: कोकणातील असाल तर तुम्हाला हमखास देवचार हे नाव माहीत असेल. आता देवचार म्हणजे काय ? हे तुम्हाला माहीत नसेल तर वाचा.

अमावस्या आणि ती लहानपणी गावी जायला सगळ्यांनाच आवडत त्यात मी एक होतो, शाळेच्या परीक्षा संपल्या कि मे महिन्यात महिनाभर गावी जायचं, उनाडायचं, बागडायचं विशेष  म्हणजे रानात जायचं आंबे, जांभूळ इत्यादी फळे स्वतःच्या मेहेनतीने काढून खायला खूप गम्मत असायची. माझं खरसई हे गाव आहे म्हसळा तालुक्यात छोटंसं गाव; जिथे खूप शांतता असते. आमच्या कोळीवाड्यात तर मे महिन्यात मुंबईकरांची जत्राच असे. असं असताना एक दिवशी मला जे काही जाणवलं ते फार वाईट होत आणि विशेषता भयंकर होत. त्याच्यामुळे कि काय पण मी जवळपास ७ वर्ष गावीच गेलो नाही आहे.  सुमारे २०१० साली माझी १० विची परीक्षा झाली होती आणि सालाबाद प्रमाणे याही वर्षी मी गावी जायचं ठरवलं आणि फार काही विचार न करता माझ्या आई वडिल्यांची गावी जायची मला सहमती दिली. आमच्या गावच्या घरात माझ्या आजी शिवाय बाकी कोण राहत न्हवत. आमचं घर म्हणजे काही मोठा महाल वैगेरे न्हवता पण किमान ५ ते ७ खोल्या आहेत त्यात ५ वेगळी दरवाजे आणि विशेषता रात्री जेव्हा light  जायची तेव्हा फार भीती वाटायची.  एकदा असच झालं, मला १२. ते १२.४५ च्या रूमारास लघवीला लागली तर मी घरच्या आवारा

हॉस्टेल एक रहस्य - Marathi Real Ghost Story  हि गोष्ट आहे ४ वर्षापुर्वीची, बारावीचा result नुकताच लागला होता. निकिता खेड्यापाड्यात राहणारी श्रीवर्धन झिल्यातली शांत मुलगी होती. नेहमीच आपल्या हुशारीने तिने शाळेतल्या आणि जुनिअर कॉलेज मधल्या शिक्षकांची मन जिंकली होती म्हणूनच ती एक आवडती विद्यार्थीनी होती.  ह्यापुढील शिक्षण मुंबईत येऊन करावं अशी तिची ईच्या होती, तिने मुंबईतल्या एका सुप्रसिद्ध इंजिनीरिंग कॉलेज मद्धे ऍडमिशन घेतलं होत. आता गावसोडून एवढ्या लांब मुंबईत आली होती तर मग राहायचं कुठे हा विचार करत असतानाच प्रियांका नावाच्या तिच्या कॉलेज मधल्या मैत्रिणीने सल्ला दिला कि आपण हॉस्टेल मद्धे एकत्र राहुयात. त्याप्रमाणे निकिताने तसा फॉर्म भरला आणि ती प्रियांका च्या रूम मद्धे जॉईन झाली.  दुपारी कॉलेज चे lecture संपल्या नंतर निकिता हॉस्टेल मद्धे जाऊन नेहमी प्रियांका सोबत गप्पा मारत असे, दोघी पण मस्ती करत असत. प्रियांका ला एक सवय होती ती म्हणजे ती कधी जास्त lecture अटेंड करत नसे आणि अक्खा दिवस त्या हॉस्टेल मद्धेच एकटी राहत असे. हल्ली निकिताला खूप टेन्शन आलं होत कारण हॉस्टेल ची

Marathi Horror Katha / Marathi Bhay Katha गोष्ठ एका पिऱ्याची...  मी आज तुमच्यासाठी माझ्या वडीलांनी सांगितलेला एक खरा खुरा किस्सा सादर करत आहे भूतं प्रेत आत्मा वाईट शक्ती ह्या सर्व गोष्टी असतात किंव्वा नसतात हा मोठा वादाचा मुद्दा आहे. काही विश्वास ठेवणारे सापडतात तर काही मनाचे भास अंधश्रद्धा वैगेरे म्हणतात. पण म्हणतात ना किस्मत खराब हो तो उंट पर भी कुत्ता काटलेता हे तसेच आपले ग्रह वाईट असेल आणि वाईट वेळी वाईट ठिकाणी वाईट शक्तींच्या कचाट्यात चांगल्या प्रकारे फसतो मग आपल्या बुद्धीला न पटणाऱ्या आकलना पलिकडच्या अविश्वसनीय प्रसंग घडतात असच काहीस घडलं शांताराम पडोळे व मनोहर मने ह्या तिशीतल्या तरुणानं सोबत दोगेही रेल्वेत काम करणारे परस्परांचे सहकर्मी हुषार चांगले मित्र साधारण ऐंशी च्या दशकातील गोष्ट दोघी मित्रांच्ची बदली रोह्याला झाली मित्राची साथ आणि कुठे तरी नवीन ठिकाणी रहायला भेटणार म्हणून दोघेही मनोमन आनंदीच होते आणि थोडी बढतीही भेटली होती त्याचा आनंदच वेगळा होता पण घड्याळाच्या काट्या प्रमाणे कशे जुळून येणार आणि घड्याळाचा सारखेच कशे बारा वाजणार ह्याची तिळमात्र कल्पना दोघांना हि

शिवानीचा बदला  शिवानीला स्वतःच्याच शरीराची घृणा वाटत होती. तिला आता जगायचंच नव्हतं. पूर्ण शरीरातून वेदनांचा महापूर आला होता. ती मेल्या सारखी निपचीत पडली होती. चार चार लांडग्यानी तीचं सुंदर शरीर चोळामोळा केलं होतं. असा एकही अवयव नव्हता की जो ठणकत नव्हता. खरंतर आज ती स्पर्धेत भागच घेणार नव्हती. पण तीच नाटकाची हिरॉईन असल्यामूळे तिला यावच लागलं होतं. गेला आठवडाभर हे चौघं तिला एवढे छळत होते की तीच्या सारखी एकांकिकेत सलग तीन वर्षे उत्कृष्ट अभिनयाचं बक्षीस मिळवणारी मुलगी स्वतःचे संवादच विसरत होती. त्यांच नाटक शेवटून दुसऱ होतं. ती जिद्दीला पेटली. एखादा रिकामा उघडा असा वर्ग शोधून तिथे नीट नाटकाचे संवाद पाठ करू असा विचार करत ती वरच्या मजल्यावर निघाली. कॉलेजच्या दुसऱ्या मजल्यावर एक उघडा वर्ग तीला सापडला. जो आॅडीटोरीयमच्या विरूद्ध दिशेला होता. त्यात आतून कडी लाऊन नाटकाची संहिता नीट डोळ्याखालून घालू लागली. साधारण संध्याकाळी 7.30....8..... नंतर त्यांच नाटक असेल असा तीने हिशोब केला. मन एकाग्र करायचा तीने खुप प्रयत्न केला. पण तिला आठवड्याभरातलेच प्रसंग आठवू लागले. ते चौघं आत घुसले. त्यां

* ती काळरात्र * Real Ghost Stories in Marathi ओह ! शीट !! गाडीला पण बंद पडायला आताच मुहूर्त मिळाला. रोहिणी चिडून स्वतःशीच बोलली.  रोहिणी एका प्रसिद्ध मोठ्या कंपनीत मॅनेजर म्हणून काम करीत होती. एकदम मॉडर्न विचारांची, बिनधास्त २८ -२९ ची तरुणी. स्वतःचा ४ रूम चा प्रशस्त ब्लॉक. आई वडील, लहान भाऊ आणि लहान बहीण गावी राहत होते. गावावरून आईने पाठवली राधा मावशी बरोबर ती राहत होती. मॉडर्न असल्यामुळे दारू, स्मोकिंग पार्ट्या तिला निषिद्ध नव्हते. किंबहुना आवड होती. पब मध्ये जाणे येणे होते. अशी हि रोहिणी काही अर्जंट कामासाठी मुंबई वरून गावी चाललेली आता चांगलीच वैतागलेली होती. शुक्रवारी रात्री निघून, रविवारी रात्री परत येण्याचा तिचा विचार होता. आता पर्यंत ती अशी बऱ्याच वेळा जाऊन आलेली. तशीच ती आज पण निघाली. पण आज सुरवाती पासूनच तिला नाट लागली. अगं ! आज रात्रीची नको निघूस. आज अमावस्या चालू झाली आहे. उद्या सकाळी निघ. राधामावशी पहिली आडवी आली. काही नाही होत अमावास्येला निघून. सगळे थोतांड आहे. माझा नाही विश्वास, असे म्हणून रोहिणी निघाली. घाई गडबडीत मोबाईल घरी विसरली. परत लिफ्टने वर येऊन

मुंबईतील ४ भयानक ठिकाणं, जिथे चुकूनही तुम्ही एकटे जाऊ नका........  मुंबई स्वप्नांचे शहर आणि सोन्याचे शहर देखील एक जीवित आत्मा आहे. हे संक्रामक शहर विविध विविधता आणि सांस्कृतिक समृद्धतेसह, मोठ्या प्रमाणावर लोकांसाठी आहे. तसेच दुसऱ्या बाजूला मेगा-शहर एक गडद आणि भितीदायक निसर्ग प्रकट . मुंबईमध्ये भयानक कथा अस्तित्वात आहेत जे आपल्या रीतीने थंड होवू शकतात आणि तुम्हाला फिकट भयभीत करतात, तुमच्या काळजाचं पाणी करतात. १) डिसोजा चाळ  माहीमला असंख्य विहिरी आणि प्रेतवाधित घरांसह असामान्य क्रियाकलपांचा केंद्र म्हणून ओळखले जात. डिसोझा चाळीत असं म्हंटल जात कि तिथे प्रिया नावाच्या स्त्रीचा काही वर्षा पूर्वी विहरीत पडून अवांछित मृत्यू झाला. तेव्हापासून, तिचा आत्मा सूर्यास्त नंतर  विहिरीच्या परिघाभोवती फिरतो आणि स्थानिक रहिवाशांना घाबरत राहतो. २) आरे मिल्क कॉलनी आरे मिल्क कॉलनी  हा परिसर घनदाट जंगल, तस्करी, मवाली गाव गुंडांचा तसेच हा परिसर भूत प्रेतांचा म्हणूनही ओळखला जातो. हा परिसर जवळपास 10sq. Km एवढा रुंद आहे, ह्या परिसरात रात्री खूप शांतता असते शिवाय वारा हि खूप सुटल

क्लिंटन रोड एक भयानक प्रवास क्लिंटन रोड हा रस्ता पश्चिम मिलफोर्ड ह्या भागात , नव जर्सी शहरात , अमेरिकेत वसलेलं आहे. आजूबाजूच्या परिसरात खूप दाठ जंगल पसरलेलं आहे. सहसा हा रस्ता रिकामाच असतो म्हणजे वाहनांची येजा जास्त नसते. ह्या रस्त्याच्या एका टोका पासून ते दुसऱ्या टोक पर्यंत ३ नदीचे पूल येतात. रस्त्याची सुरुवात पश्चिम मिलफोर्ड NJ Route 23 ने होते आणि शेवट एका डेड पूल रोड ने होते. क्लिंटन रोड परिसरात जास्त झाडे झुडपं पसरलेली आहेत आणि मोजकीच २ ते ३ बंगले आहेत ते पण सहसा बंदच असतात. ह्या क्लिंटन रोडची एवढी भयानक गोष्ट आहे कि तुम्ही जर ऐकलं तर चुकून पण तिथे कधी जाणार नाही , जसे अमेरिकन स्थायिक लोक त्या ठिकाणी जाणं टाळतात. ह्या रोड बद्धल अमेरिकन टाइम्स ह्या वृत्तपत्रात आणि इतर माध्यमात खूप भयानक अश्या गोष्टी प्रसारित होतात. अमेरिकेतील स्थायिक social media   द्व्यारे सुद्धा त्यांचे भयानक अनुभव सांगतात. ***** तो लहान मुलगा आणि P hantom Truck ***** क्लिंटन रोड वर १९९१ साली एका १५ वर्षीय लहान मुलाचं अपघात झाला होता. तो लहान मुलगा त्याच्या शाळेतल्या मित्रांसोबत